De muskaatdruiven in de wijngaard Espergaerde waren oorspronkelijk aangeplant als tafeldruif. De Mucat Blue, Palatina en Birstaler Muscat worden door hun zoete muskaatsmaak door vrijwel iedereen zeer gewaardeerd.
Ondanks hun goede smaak als tafeldruif is de volledige oogst van 2014, en 2015 als experiment verwerkt tot een ‘Muskaat rosé’, die is gemaakt volgens de methode die het meest lijkt op de methode die in Duitsland en Zwitserland wordt toegepast in het maken van een ‘Schillerwein’. Het verschil zit hem in het feit dat ook het eerste deel van de acloholische vergisting op blauw/wit gemengde pulp is uitgevoerd (niet enkel een koude maceratie, voorafgaand aan de alcoholische vergisting, zoals het geval is bij de Schillerwein).
De vinificatie lijkt daarom veel op die van rode wijn. Het verschil zit hem er in dat bij zowel blauwe als witte druiven (in mijn geval blauwe- en witte muskaatdruiven) samen worden opgezet in een pulpgisting (op de schillen). De verhouding blauw/wit en duur van de pulpgisting bepaalt de uiteindelijke kleurintensiteit en concentratie van de rosé.
Door de pulpgisting worden er ook wat bitters (tannine) uit de schillen van druiven onttrokken. Dit geeft de rosé een duidelijk ander karakter. Ook de kleur van de op deze manier gemaakte rosé was donkerder dan de ‘gemiddelde rosé’.
Omdat deze experimentele wijn overduidelijk niet paste binnen het referentiekader (verwachtingspatroon) van zowel een rosé als een rode wijn, is in 2016 is besloten de muscat blue niet mee te vergisten en de witte muskaatdruiven (samen met de oogst van de Bianca) te verwerken tot een witte muskaatwijn. Bij deze wijn is nog wel gebruik gemaakt van 2 dagen pulpgisting.
